( قصيده بلا عنوان )

( قصيده بلا عنوان )






قدماى قد ضلت الطريق وليس لى فى الحياه رفيق

جريت فى صحراء ووديان وبحثت فى جبال وتلال

ركبت سفن البحر وغصت فى قاع المحيط

رفرفت بجناحاى فى السماء وضربت بهم رياح وعواصف

وعدت ولم اجدك ياوفاء ولم اراك ياحب ولم اسمعك ياصدق

كل ماوجدت غدر كل مارائيت كره كل ماسمعت كذب

اوضاع الوفاء والاخلاص اوضاع الحب والحنان اوضاع الصدق والحق

أاشكوك انت يازمن الخداع ام الناس من الاحبه احترق قلبى

وادمعت عيناى حتى احترقت جفونى من نار دمعى

كنت اظن نفسى بطلا فى زمن ليس فيه بطوله

كنت اظن نفسى شاعرا فى زمن ضاعت منه الكليمات الجميله

كنت اظن نفسى عاشقا فى زمن غابت منه الرومنسيه

فها انا وقد كسرت الاجنحه وكلت الاقدام وسكتت الاقلام

ها قد غاب العقل ووقف الفكر واحترق القلب وها قد اصبحت ضائع

ضائع فى زمان ليس بزمانى وها انا واقف فى مكان ليس بمكانى

وقدماى قد ضلت الطريق وليس لى فى الحياه رفيق





كلمات : رومانى حبشى