( ضاق صدرى )

( ضاق صدرى )






من حبها ضاق صدرى على قلبى لايستطيع تحمله لايستطيع تحمل نار الشوق والام الهجر والبعاد

صدرى لايتحملك يا قلبى فالامك وجراحك اصبحة لاتطاق فما زمبى فى حبك فلاتعذبنى بنار الاشواق

فلماذا تعشق من لايبادلك الحب وقلبه لايحمل لك الاشواق لماذا تحبه وتحمل له كل هذه الاشواق

سقيتها الحب والحنين وسقتنى العذاب والانين وامتلاء قلبى بالجراح واملى فى السعاده ذهب وراح

قصت حبى وعذابى لم يوجد مثلها فى الدنيا ولم يسطر مثلها فى اى كتاب فكلها شقاء وعزاب

اسبح فى حبها وليس من شاطئ يضمنى فى احضانه وفقدة بوصلت اتجهاتى واصبحت تائه باقى حياتى

هل هى حبى وسعادة حياتى ام بدايت حزنى والامى ونهايت حياتى واول الطريق الى مماتى

حبها فى قلبى يفيض كالطوفان وفى عروقى يتضفق كالبركان زلزلنى بكل ما املك من كيان

اهرب منها فاجدها فى كل مكان احاول البعاد عنها فاجدنى اجرى اليها وارتمى فى حضنها وبين يديها

لا استطيع تحمل قلبى فى صدرى وروحى تنسحب من جسدى ومعناتى تذداد يوما بعد يوما

اكره نفسى لانى احبها لكنى بكل كيانى وجوارحى اعشقها واحب حبى لها واحبها

فى عشقها جن جنونى وتشتاق لها عيونى وسهرت طوال الليل جفونى وانا اتمنا لى تكونى

فطلبت من جفونى ان ترتاح وتغمض عيونى وقولت لها ان لاتسهر لانكى لى لن تكونى

فرفضت ان تغمض عيونى وابت ان ترتاح جفونى وتسهر على امل ان تراكى على امل ان لى تكونى

فما هذا الجنون فكفاك يا قلب حزن وسهر وشجون وكفاك تحريض للعيون واجعلها تغمض فى سكون

فقلبها لك لن يكون فاحزر فانت جعلت العقل يقترب من الجنون والكيان يهتز وكنت قبلها احيا فى سكون

فحبها قربنى من الفناء وبعدها لن اكون فليس من يمد يده ويخرجنى من هذا الحب والجنون

ليس لى سواك ياربى ادعوك ان تعقل قلبى وتجعله يحبها فى هدوء ويحيا فى سكون






كلمات : رومانى حبشى